ชีวิตของแม่...ผู้มีแต่ให้...แม้จะได้รับผลตอบแทนอย่างไร...แต่ก็ไม่ใช่เงื่อนไขที่ทำให้แม่รักลูกน้อยลงเลย...
แต่จุดตำหนิเล็กๆของเรื่องนี้...คือ...
ทำไมแม่จึงเขียนจดหมายฉบับสุดท้ายให้กับลูก...
แม่จะรู้ไหมว่า...มันจะทำให้ชีวิตลูกกลายเป็นอะไร...
หรือมันคือกงกรรมกงเกวียน..
นิทานเรื่องนี้...ถ้าเป็นการบอกเล่าจากปากคนอื่น..มิใช่แม่...
ความรักของแม่...จะยิ่งใหญ่แม้ในนาที..หรือลมหายใจสุดท้าย..โดยจะไม่ทำให้ลูกต้องเจ็บปวด...เหมือนที่ผ่านมาทั้งชีวิต...
.
.
.
แต่อย่างไรก็ดี...
นิทานเรื่องนี้ ทำให้เราต้องค้นหา ข้อมูล พูดคุย สอบถาม...การจะปรักปรำหรือเกลียดสิ่งใดๆ...
โดยเฉพาะจากคนที่เรารัก..เคยรัก..ควรจะรัก...
เพื่อหลีกเลี่ยงโศกนาฏกรรม..ที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้...
โอ้...แม่..ทำไมจึงยอมทุกข์ทรมาน...มานานเหลือเกิน..จนถึงลมหายใจสุดท้าย
